بررسی شبکه بی سیم Adhoc - پروژه بررسی شبکه بی سیم Adhoc در 85 صفحه ورد قابل ویرایش
پروژه بررسی شبکه بی سیم Adhoc در 85 صفحه ورد قابل ویرایش
امروزه تمایل به استفاده از شبکه های بی سیم روز به روز در حال افزایش است ، چون هر شخصی، هر جایی و در هر زمانی می تواند از آنها استفاده نماید . در سالهای اخیر رشد شگرفی در فروش کامپیوترهای laptop و کامپیوترهای قابل حمل بوجود آمده است . این کامپیوترهای کوچک،به چندین گیگا بایت حافظه روی دیسک ، نمایش رنگی با کیفیت بالا و کارتهای شبکه بی سیم مجهز هستند . علاوه بر این ، این کامپیوترهای کوچک می توانند چندین ساعت فقط با نیروی باتری کار کنند و کاربران آزادند براحتی آنها را به هر طرف که می خواهند منتقل نمایند . زمانی که کاربران شروع به استفاده از کامپیوترهای متحرک نمودند ، به اشتراک گذاشتن اطلاعات بین کامپیوترها یک نیاز طبیعی را بوجود آورد . از جمله کاربردهای به اشتراک گذاری اطلاعات در مکانهایی نظیر سالن کنفرانس ،کلاس درس ، ترمینالهای فرودگاه و همچنین در محیط های نظامی است .
دوروش برای ارتباط بی سیم بین کامپیوترهای متحرک وجود دارد .
1- استفاده از یک زیر ساخت ثابت که توسط یک Acces point خارج شد آنگاه در محدوده رادیویی Wireless Access point ها فراهم می آید . که در این گونه شبکه ها ، نودهای متحرک از طریق Access Point ها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و هنگامیکه یک نود از محدوده رادیویی Access Pointدیگری قرار می گیرد . مشکل اصلی در اینجا هنگامی است که یک اتصال باید از یک Access Point به Access Point دیگری تحویل داده شود ، بدون آنکه تاخیر قابل توجهی به وجود آید ویا بسته ای گم شود .
2- شکل دادن یک شبکه بی سیم Adhoc در بین کاربرانی است که می خواهند با هم ارتباط داشته باشند . این گونه شبکه ها زیر ساخت ثابتی ندارند و کنترل کننده و مرکزی نیز برای آنها وجود ندارد .
شبکه های بی سیم Adhoc از مجموعه ای از نودهای متحرک تشکیل شده اند که این نودها قادرند به طور آزادانه و مداوم مکانشان را در شبکه تغییر دهند . نودهای موجود در شبکه Adhoc همزمان به عنوان client و مسیریاب عمل می کنند و با توجه به عدم وجود ساختار ثابت در این گونه شبکهها ، نودها مسئولیت مسیریابی را برای بسته هایی که می خواهند در شبکه ارسال شوند بر عهده دارند و در انجام این امر با یکدیگر همکاری می کنند .
هدف ما نیز در اینجا بررسی و مطالعه بر روی خصوصیات و ویژگی های این تکنیکهای مسیر یابی است . لازم بذکر است پروتکل های مسیریابی متفاوتی برای استفاده در شبکه های Adhoc پیشنهاد شده اند که پس از مطالعه اجمالی برروی نحوه عملکرد هر یک از آنها ، قادر خواهیم بود آنها را بر طبق خصوصیاتشان قسمت بندی نمائیم .
چرا نیاز به طراحی پروتکلهای مسیر یابی جدیدی برای شبکه های Adhoc وجود دارد ؟
در شبکه های سیم دار تغییرات در توپولوژی شبکه بندرت اتفاق می افتد . بیشتر host ها و نودهای دیگر در یک جای مشخصی در شبکه قرار دارند ویک شکستگی در لینک زمانی اتفاق میافتد که یک قطع فیزیکی نظیر fail شدن host و یا خسارت فیزیکی کامل اتفاق بیفتد . برای این نوع شبکه های سیم دار با ساختار ثابت یک الگوریتم مسیریابی کلاسیک به خوبی کار می کند.
برای اینکه اطلاعات جداول مسیریابی بروز باشند ،مسیریابها به صورت دوره ای اطلاعاتشان را با یکدیگر مبادله می کنند و در حالتی که یک failure ی در لینکی اتفاق بیفتد مسیرها باید مجدداً محاسبه شوند ودر شبکه منتشر گردند. این پروسه یک مدت زمانی طول می کشد که چنین چیزی در شبکه های سیم دار طبیعی است و آشکار است که چنین روشی در شبکه های Adhoc کار نخواهد کرد . در این شبکه ها از آنجایی که نودها مرتباً در حال حرکت هستند ، تغییراتی که در لینکها به وجود می آید نیز بسیار مداوم خواهد بود . به عنوان مثال زمانی را در نظر بگیرید که 2 تا نود در حالی با هم ارتباط برقرار کرده اند که مدام از همدیگر فاصله می گیرند . تا زمانی که هردوی آنها در محدوده ارتباطی همدیگر باشند این ارتباط می تواند حفظ گردد. ولی هنگامیکه فاصله بین نودها بیشتر شود دیگر این ارتباط نیز میسر نخواهد بود . حال تصور کنید که تعداد زیادی از نودها مطابق این سناریو رفتار نمایند ، در این حالت لینکهای زیادی شکل خواهند گرفت ومسیرهای جدیدی به سمت مقصدها محاسبه خواهد شد و در مقابل لینکهای بسیاری نیز شکسته خواهند شد و مسیرهای بسیاری نیز از بین خواهند رفت .
از دیگر مواردی که می توان به عنوان دلایل نیاز به طراحی پروتکلهای مسیریابی جدید برای شبکههای Adhoc به آنها اشاره کرد عبارتند از :
- پروتکلهای مسیریابی شبکه های سیم دار بار محاسباتی بسیار زیادی را به صورت مصرف زیاد حافظه و همچنین مصرف زیاد انرژی بر روی هر کامپیوتر قرار می دهند .
- پروتکلهای مسیریابی مورد استفاده در شبکه های سیم دار از مشکلات به وجود آوردن حلقههای کوتاه مدت وبلند مدت رنج می برند .
- متدهایی که برای حل مشکلات ناشی از بوجود آوردن حلقه ها در پروتکلهای مسیریابی سنتی استفاده می شوند در شبکه های Adhoc عملی نیستند .
این تفاوتها بین شبکه های سیم دار و بی سیم به راحتی آشکار می کند که یک پروتکل مسیریابی برای شبکه های Adhoc باید یکسری از مشکلات اضافه تری را حل نماید که این مشکلات در شبکه های سیم دار وجود نداشته است .
در زیر لیستی از مواردی را که یک پروتکل مسیریابی باید آنها را مدنظر قرار دهد ذکر گردیده که بعضی از این خصوصیات مهمتر از خصوصیات دیگر هستند .
به طور کلی اهداف طراحی پروتکلهای مسیریابی این است که پروتکلی ساخته شود که :
1- وقتی که توپولوژی شبکه گسترش می یابد این پروتکل نیز بتواند همچنان مسیریابی را انجام دهد .
2- زمانی که تغییراتی در توپولوژی شبکه به وجود می آید این پروتکل سریعاً قادر به پاسخگویی باشد .
3- مسیرهایی را فراهم کند که بدون حلقه باشد .
4- تاخیر را به حداقل رساند (باانتخاب مسیرهای کوتاه )
5- برای اجتناب از تراکم چندین مسیر را از مبدأ به مقصد فراهم نماید .
پروتکل طراحی شده برای مسیریابی در یک شبکه Adhoc باید خصوصیات زیررا دارا باشد .
1- اجرای غیر مرکزی داشته باشد ، به این معنی که نباید به یک نود مرکزی وابسته باشد .
2- استفاده از پهنای باند را کار اگرداند (overhead مسیریابی را می نیمم کند )
3- هم از لینکهای یکطرفه و هم از لینکهای دو طرفه استفاده کند .
تقسیم بندی پروتکلهای مسیریابی در شبکه های Adhoc
چندین معیار متفاوت برای طراحی و کلاس بندی پروتکلهای مسیر یابی در شبکه های Adhoc وجود دارد . به عنوان مثال اینکه چه اطلاعات مسیریابی مبادله می شوند ؟ چه زمانی و چگونه این اطلاعات مبادله میشوند ؟ چه زمانی و چگونه مسیرها محاسبه می شوند .
که ما در این بخش در مورد هر یک از این معیارها مطالبی را بیان خواهیم کرد .
- مسیریابی Link State در مقابل مسیریابی DisTance Vector
همانند شبکه های سیم دار عرف ، LSR و DVR مکانیزم های زیرین برای مسیریابی در شبکههای Adhoc بی سیم می باشند . در LSR اطلاعات مسیریابی به شکل بسته های Link State
(Link State Packets) مبادله می شوند . LSP یک نود شامل اطلاعات لینکهای همسایگانش است . هرنود زمانی که تغییری را در لینکی شناسایی کند LSP هایش را فوراً در کل شبکه جاری می کند . نودهای دیگر بر اساس اطلاعاتی که از LSP های دریافتی شان بدست می آورند ، توپولوژی کل شبکه را ترسیم می کنند و برای ساختن مسیرهای لازم از یک الگوریتم کوتاهترین مسیر نظیردایجکسترا استفاده می کنند .
لازم به ذکر است تعدادی از هزینه های لینکها از دید یک نود می توانند غیر صحیح باشند واین بدلیل تاخیر زیاد انتشار و قسمت بندی بودن شبکه است . این دیدهای ناسازگار از توپولوژی شبکه می تواند مارا به سمت تشکیل مسیرهایی دارای حلقه سوق دهد . اگرچه این حلقه ها عمرشان کوتاه است وبعد از گذشت مدت زمانی (مدت زمانی که طول می کشد تا یک Message قطر شبکه را بپیماید ) ناپدید می شوند . مشکلی که در LSR وجود دارد overhead بالای مسیریابی است که بدلیل حرکت سریع نودها در شبکه و در نتیجه تغییرات سریع در توپولوژی شبکه اتفاق می افتد .
استفادة کامل از Rout cache
اطلاعات موجود در Route cache یک نود می تواند به فرمتهای مختلفی ذخیره گردد ، اما مسیرهای فعال در این cache از درختی از مسیرها تاثیر می پذیرند که ریشه اش این نود است و به نودهای دیگری در شبکه Adhoc متصل شده است .
یک نود می تواند در هر زمانی که مسیر جدیدی را یاد گرفت ، مدخلهایی را به Route cache خود اضافه نماید . به ویژه اینکه ، زمانی که یک نود به عنوان یک نود میانی ، واسط روی مسیر یک بسته اطلاعاتی را forward می کند قادر خواهد بود که کل مسیر را نگهداری نماید .
بنابراین هنگامیکه مثلاً نودی نظیر B می خواهد بسته ای را که از طرف نود A ارسال شده است به نود C forward نماید ، می تواند اطلاعات مربوط به مسیر را نیزبه cache خود اضافه نماید . همچنین هنگامیکه نودی یک بسته RREP را forward می کند نیز قادر خواهد بود که اطلاعات مربوط به مسیر را در cache اش اضافه نماید .
در نهایت از آنجایی که تمام انتقالات در شبکه های بی سیم ذاتاً broadcast می باشند ، یک نود می تواند واسط شبکه اش را در مد دریافت بدون قاعده قرار داده و کلیه اطلاعات مسیریابی را از هر بسته اطلاعاتی و یا بسته RREP که به نحوی متوجه آن می شود به Route cache خود اضافه نماید .
حال پروسه کشف مسیر را در نظر بگیرید . تصور کنید یک بسته RREQ به نود واسطی رسیده که مقصد نهایی نمی باشد ونخستین باری است که این بسته RREQ را دریافت کرده است در این حالت به جای آنکه نود مذکور بسته RREQ را مجدداً منتشرکند ، ابتدا Route cache اش را برای یافتن مسیری به سمت مقصد نهایی جستجو می کند در صورتی که چنین مدخلی یافت شد اطلاعات مربوطه در Route cache به اطلاعات موجود در Route Record اضافه خواهد شد وسپس توسط یک بسته RREP مسیر مذکور به نود مبدأ گزارش داده میشود ودر صورتی که چنین مدخلی یافت نگردید آنگاه بسته RREQ مجدداً منتشر خواهد شد .
مشکلی که در اینجا ممکن است به وجود بیاید این است که چندین نود متحرک بسته RREQ را دریافت نموده و همگی آنان قادر باشند که از طریق Route cache خود به نود مبدأ پاسخ بفرستد . این پاسخهای همزمان که از نودهای متحرک ارسال میشود میتواند سبب برخورد بسته ها شده و تراکم های محلی را به وجود آورد . علاوه بر این پاسخهای متفاوت ، مسیرهای متفاوتی را با طولهای نامساوی نشان خواهند داد . ما از بسیاری از مشکلات مربوط به پاسخهای همزمان اجتناب می کنیم و تلاش می کنیم پاسخهایی را که دارای مسیرهای طولانی تری هستند حذف نمائیم . برای اینکار هر نود متحرک قبل از اینکه از Route cache اش پاسخی را ارسال نماید مدت زمانی را صبر خواهد کرد . قبل از اینکه نود مذکور پاسخی را از Route cache خود به نود مبدأ بفرستد باید اعمال زیر را انجام دهد .
1) یک دوره تأخیر را که برابر d=H(h-1+r) است محاسبه نماید . h تعداد hop ها در مسیری است که می خواهد بسته را از طریق آن بفرستد ، r یک عدد تصادفی بین 0 و1 است و H یک ثابت تأخیر کوچک است که برای هر hop معرفی میشود .
2) به اندازه مدت زمان محاسبه شده d تاخیری ر ادر ارسال بسته پاسخ ایجاد نماید .
3) در این مدت تأخیر ، همه بسته ها را بدون قاعده دریافت کند . در صورتی که بسته ای با تعداد h کوچکتر توسط این نود دریافت گردد آنگاه تأخیر را cancel نموده و بسته RREP را از این نود ارسال نخواهد کرد زیرا این نود درخواهد یافت که در حال حاضر مبدأ اصلی بسته RREP را توسط نود دیگری که دارای مسیر بهتری بوده دریافت نموده است .
مشکل دیگری که ممکن است در پاسخگویی چندین نود از طریق Route cache هایشان اتفاق بیفتد شکل گیری حلقه در مسیر فرستاده شده میباشد .
لازم بذکر است مسیرهای موجود در Route Record و Route cache فاقد حلقه می باشند لذا حلقه مذکور میتواند از اتصال مسیرهای این دو شکل گیرد .
برای اجتناب از این شکل ، مجبور به اعمال قانون زیر خواهیم بود .
در صورتی که یک نود بسته RREQ را دریافت نموده و به عنوان مقصد نهایی آن نباشد و نیز نخستین باری باشد که آن بسته را دریافت نموده و همچنین قادر به پاسخگویی از طریق اطلاعات موجود در Route cache اش باشد آنگاه در صورتی که آدرس آن نود در انتهای Route Record ونیز در ابتدای Route cache وجود داشته باشد چون مسیری شامل حلقه ایجاد خواهد شد بسته RREQ را از بین ببرد و پاسخی را به نود مبدأ نفرستد .
2- استفاده از تکنیک Piggy backing در کشف مسیر
همانطور که قبلاً هم ذکر شد در پروتکلهای مسیریابی On-Demand زمانیکه یک نود می خواهد بسته ای را به سمت نود دیگری که مسیری نیز به سمت آن ندارد ارسال نماید باید پروسه کشف مسیر را راه اندازی کند و این سبب ایجاد تاخیری در ارسال بسته های اطلاعاتی خواهد بود تا زمانی که مسیر مورد نظر بدست آید . برای کاهش این تأخیر میتوان از تکنیک piggybacking در پروسه کشف مسیر استفاده نمود . به این معنی که مقداری از اطلاعات بر روی بسته RREQ قرار میگیرد و در شبکه ارسال می گردد .
اگر چه از آنجایی که چندین بسته RREQ میتوانند در سطح وسیعی در شبکه Adhoc منتشر شوند ، مقدار اطلاعاتی که بر روی این بسته های RREQ قرار می گیرند باید محدود باشد .
در حال حاضر از تکنیکهای piggybacking در هنگام ارسال بسته های RREP ویا بسته های RERR میتوان استفاده کرد ، همانگونه که می دانید هردوی آنها نیز دارای سایز کوچکی میباشند. اگر چه مشکل زمانی بروز میکند که piggybacking روی بسته های RREQ انجام پذیرد . در صورتی که بسته های RREQ توسط چندین نود دریافت شده باشند و آنها نیز بدون منتشر کردن بسته های مذکور پاسخی را بر اساس Route cache خود ارسال نمایند و سپس RREQ را از بین ببرند ، اطلاعات موجود در آنها نیز از بین خواهد رفت در این حالت ، نودها باید قبل از از بین بردن بسته RREQ ، بسته جدیدی را بسازند و اطلاعاتی را که برروی بسته درخواست مسیر قرار گرفته اند را در بسته جدید کپی نمایند و بر اساس مسیری که در بسته RREP بازگردانده میشود مسیر مورد نظر را در بسته جدید تنظیم نمایند . لازم بذکر است اولین قسمت مسیر از Route Record موجود در بسته RREQ بدست میآید و باقی مانده مسیر از Route cache ی که در این نود وجود داشته حاصل میشود.
- بهینه سازی بر روی مدیریت خطاها
یک راه حل بهینه سازی برای مدیریت خطاها استفاده از مد دریافت بی قاعده است با استفاده از این طریق نودها قادر به دریافت بسته های RERR ارسال شده به سایر نودها می باشند . از آنجاییکه در یک پیام RERR آدرس نودهای 2 طرف hop ی که با مشکل مواجه شده است ذکر گردیده ، هر نود دریافت کننده این پیام میتواند تغییرات شبکه را در Route cache اش اعمال نماید . برای اینکار نود مذکور Route cache اش را برای یافتن مسیری که از این hop استفاده کرده باشد جستجو میکند و در صورت وجود چنین hop ی مسیرهای مربوطه از آن نقطه شکسته خواهند شد .
پروتکل OLSR نیز از جمله پروتکلهای مسیریابی درشبکه های Adhoc میباشد ، این پروتکل در دسته پروتکلهای ProActive قرار میگیرد .
OLSR پروتکل Link State را با فشرده سازی سایز اطلاعات ارسالی ونیز کاهش ارسال مجدد اطلاعات در کل شبکه بهینه کرده است . برای رسیدن به این هدف ، OLSR از تکنیک ارسال مجدد بصورت چندگانه استفاده میکند . این پروتکل ، برای مسیریابی در شبکه های بی سیم Adhoc متراکم وبزرگ کارا میباشد .
- عملکرد پروتکل OLSR
این پروتکل ذاتاً بر مبنای الگوریتم Link State است و به علت طبیعت ProActive اش ، مسیرها هر زمان که مورد نیاز باشند فوراً در دسترس قرار می گیرند . در پروتکل LinkState اصلی هزینه تمام لینکها بین نودهای همسایه اعلان میشود ودر کل شبکه منتشر می گردد. پروتکل OLSR حالت بهینه شده پروتکل LS است که در شبکه های Adhoc متحرک استفاده میشود .
این پروتکل سایز بسته های کنترلی را کاهش میدهد ، و به جای اینکه بسته های کنترلی به تمام نودها در شبکه منتشر شوند ، فقط به یک زیر مجموعهای از نودها ارسال می گردند . این پروتکل به صورت قابل توجهی تعداد ارسالهای مجدد را در یک پرویسجرbroadcast کاهش میدهد .
لازم بذکر است که این پروتکل مسیرها را برای تمام مقصدها در شبکه نگهداری میکند ، ازاین رو برای نمونه های ترافیکی که یک زیر مجموعه بزرگی از نودها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و جفتهای مبدأ ومقصد مرتباً تغییر می کنند مفید می باشند . در این پروتکل هر نود بصورت دورهای پیامهای کنترلی خود را در شبکه ارسال میکند ، بنابراین از گم شدن بعضی از بسته ها که در شبکه های رادیویی به دلیل تصادم و بسیاری از مشکلات دیگر انتقال بسیار معمول میباشد رنج میبرد . در این پروتکل هرپیام دارای یک SeqNo است ، بنابراین در طرف گیرنده دریافت نامرتب پیامها نمی تواند سبب بروز مشکل گردد .
پروتکل OLSR یک پروتکل مسیریابی hop-by-hop است . هر نود از آخرین اطلاعاتش برای مسیریابی یک بسته استفاده میکند .
-ارسال مجدد چند نقطه ای (Multipoint Relay)
ایده اصلی ارسال مجدد چند نقطه ای ، می نیمم کردن سیلی از بسته های کنترلی است که در شبکه ارسال میشوند . این کار توسط کاهش ارسال های مجدد تکراری ، در یک ناحیه یکسان انجام می پذیرد .
هرنود در شبکه مجموعه ای از نودهای همسایه اش را انتخاب میکند . این نودها وظیفه ارسال مجدد بسته های آن نود را دارند وبه مجموعه آن ها مجموعه ارسال مجدد چند نقطه ای (multipoint relay) گفته میشود .
هر یک از نودهای موجود در این مجموعه multipoint relay های آن نود نامیده میشود .
همسایگانی از نود مفروض N که در مجموعه multipoint relay آن نود نیستند بسته های ارسال شده توسط نود N را دریافت و پروسس می کنند ولی مجدداً آن را ارسال نمی کنند .
دراین راستا میتوان مفهوم دیگری را به نام انتخاب کننده های ارسال مجدد چند نقطه ای (multipoint relay selectors ) برای هر نود تعریف نمود .
هر پیامی که توسط MPR selector های نود مفروض Q ارسال شده باشد و به آن نود برسد فرض میشود که به وسیله نود Q نیز ارسال مجدد خواهد شد .
پس هر نود میتواند دارای یک مجموعه multipoint relay و یک مجموعه
multipoint relay selector باشد .
بسته های ارسال شده توسط آن نود از طریق تمام نودهایی که در مجموعه multipoint relay اش قرار گرفته اند مجدداً ارسال میشوند وبسته هایی که از طرف یکی از نودهای موجود در مجموعه multipoint selector های نود مذکور دریافت شوند باید توسط آن نود نیز ارسال گردند .
هرنود مجموعه multipoint relay اش را از بین همسایگانی انتخاب میکند که دارای 3 شرط زیر باشند .
1- فاصله شان از نود اصلی به اندازه یک hop باشد .
2- لینکشان دوطرفه باشد .
3- کلیه همسایگانی را که به فاصله دو hop از نود اصلی قرار دارند پوشش دهد .
مجموعه multipoint relay های نود N را (N) MPR می گوئیم . این مجموعه هر چقدر کوچکتر باشد پروتکل مسیریابی کاراتر عمل میکند .
پروتکل OLSR برانتخاب MPR ها تکیه دارد و از طریق این نودها مسیرهایش را به تمام مقاصد شناخته شده اش محاسبه میکند . مثلاً نودهای MPR به عنوان نودهای واسط در یک مسیر میباشند . برای پیاده سازی این طرح ، هرنود در شبکه، اطلاعاتی راجع به همسایگانی که یک hop با آنها فاصله دارد و به عنوان MPR انتخاب شده اند را به صورت دوره ای منتشر میکند . در هنگام دریافت این اطلاعات مربوط به MPR selector ها ، هر نود مسیرش را به هر یک از مقصدهای شناخته شده محاسبه میکند . بنابراین یک مسیر ترتیبی از hop ها است که از مبدأ به مقصد و از طریق MPR ها میباشد .
نکته قابل توجه در اینجاست که MPR ها از بین همسایگانی که یک hop با نود اصلی فاصله دارند و لینکشان نیز دوطرفه است انتخاب میشوند . بنابراین ، انتخاب مسیرهایی که از طریق MPR ها باشدبه صورت اتوماتیک از مشکلات مربوط به انتقال بسته های اطلاعاتی در لینکهای یکطرفه اجتناب میکند .
- شناسایی همسایه
هرنود باید بتواند نودهای همسایه اش راکه با آن یک لینک مستقیم و دو طرفه دارند ، شناسایی کند .
عدم قطعیتی که در انتشارات رادیویی وجود دارد موجب میشود که بعضی از لینکها یکطرفه باشند. در نتیجه ، همه لینکها در هر 2 طرف باید چک شوند تا اعتبار آنان مشخص شود .
برای پیاده سازی این مطلب هر نود پیام های Hello خود را به صورت دوره ای منتشر میکند . این پیام Hello شامل اطلاعاتی راجع به همسایگان آن نود و موقعیتهای لینکهای آن است .
لازم بذکر است پیامهای Hello منتشر شده توسط هر نود از طریق همه همسایگانی که یک hop با نود مورد نظر فاصله دارند دریافت میشود و آنها جداول خود را براین اساس بروز رسانی می کنند ولی همه آنها این اطلاعات را مجدداً ارسال نمی کنند .
بلکه فقط نودهایی که در مجموعه MPR نود اصلی قرار گرفته باشند مسئولیت ارسال مجدد این پیامها را بر عهده دارند .
یک پیام Hello شامل اطلاعات زیر است :
1- لیستی از آدرسهای همسایگان که به آنها یک لینک دو طرفه معتبر وجود دارد .
2- لیستی از آدرسهای همسایگان که توسط این نود درک میشوند (یعنی پیام Hello دریافت شده است ) ولی آن لینک اکنون به عنوان لینک دوطرفه اعتبار ندارد . اگر یک نودی آدرس خودش را در یک پیام Hello پیدا کرد در خواهد یافت که لینکش به نود فرستنده دوطرفه بوده است .
این پیامهای Hello به هر نود اجازه میدهد که دانشی را درباره نودهای همسایه اش که تا دو hop با آنها فاصله دارد بدست آورد . برمبنای این اطلاعات ، هر نود مجموعه MPR هایش را انتخاب میکند . این MPR های انتخابی از طریق نشانه موقعیت لینک MPR در پیام Hello مشخص میشوند .
در هنگام دریافت پیامهای Hello هر نود میتواند جدول MPR selector خود را با نودهایی که آن را به عنوان MPR انتخاب کرده اند بسازد .
در جدول همسایه (neighbar table ) ، هر نود اطلاعات مربوط به همسایگانی را که از آنها به اندازه یک hop فاصله دارد، موقعیت آن لینکها وهمچنین لیست همسایگانی ر اکه از آنها به اندازه دو hop فاصله دارد واز طریق این همسایگان یک hop ی میتواند به آنها دسترسی پیدا کند را نگهداری می نماید .
موقعیت لینکها میتواند یکطرفه ، دو طرفه و یا MPR باشد . موقعیت لینک MPR نشان میدهد که لینک مربوطه دوطرفه است و آن نود به عنوان یک MPR توسط نود محلی انتخاب شده است . هر مدخل در جدول همسایه دارای یک زمان نگهداری میباشد . هنگامیکه این زمان ، منقضی میگردد دیگر آن مدخل اعتباری ندارد و باید از جدول حذف شود . این جدول دارای یک مدخل مربوط به SeqNo نیز میباشد ، هر نود زمانیکه مجموعه MPR هایش را بروز رسانی و یا انتخاب میکند این SeqNo را نیز افزایش می دهد .
مشخصات فروشنده
نام و نام خانوادگی : مجتبی خادم پیر
شماره تماس : 09151803449 - 05137530742
ایمیل :info@payfile.org
سایت :payfile.org