پایان نامه بررسی عملیات زمینشناسی ایران - پایان نامه بررسی عملیات زمینشناسی ایران در 150 صفحه ورد قابل ویرایش
پایان نامه بررسی عملیات زمینشناسی ایران در 150 صفحه ورد قابل ویرایش
مطالب
عنوان صفحه
گزارش مربوط به زمین شناسی منطقه اشتهارد.................................................. 1-22
گزارش مربوط به زمین شناسی مناطق لرستان................................................... 23-44
گزارش مربوط به زمین شناسی منطقه اراک........................................................ 45-64
گزارش مربوط به زمین شناسی منطقه قم............................................................ 65-95
گزارش مربوط به زمین شناسی منطقه سمنان- گرمسار- ایوانکی- سرخه ...... 96-137
گزارش مربوط به زمین شناسی منطقه اشتهارد ESHTEHARD
·موقعیت جغرافیایی و راه های ارتباطی
منطقه مورد بررسی در محدوده میان تا طول شرقی و تا عرض شمالی جای دارد.
ارتفاعات منطقه: بلندترین بخش منطقه بلندایی برابر با 2125 متر و پست ترین بخش آن ارتفاعی نزدیک به 1131 متر دارد. بزرگترین مناطق مسکونی شهری منطقه عبارتند از: بوئین زهرا و اشتهارد.
راه های ارتباطی اصلی منطقه عبارتند از: جاده آسفالته مرد آباد به قزوین که از شهرهای اشتهارد و بوئین زهرا می گذرد، جاده آسفالته بوئین زهرا به ساوه و جاده خاکی هجیب به زرین ده
·زمین ریخت شناسی (ژئومورفولوژی)
عوامل کنترل کننده زمین ریخت شناسی در منطقه را می توان عامل ساختاری، لیتولوژیکی، دگرسانی و آب و هوایی برشمرد. سنگهای آتشفشانی ائوسن ارتفاعات منطقه را پدید آورده است. نواحی گسله عمده در مرز جدا کننده برجستگی ها و مناطق پست، جای دارند. فزون بر آن بیشتر طاقدیس ها ارتفاعات منطقه را پدید آورده اند، شرایط آب و هوایی نیز سبب کنترل زمین شناسی شده است به گونه ای که گرانیت ها بر اثر هوازی گودیهایی را در منطقه پدید آورده است. در این میان گفتنی است که دگرسانیهای گرانیت ها در این راستا دست اندر کار بوده است. سنگ نهشته های نئوژن نیز به دلیل سست بودن واحدهای سنگی آن فرسایش پذیرند و مناطق پست و کم ارتفاعی را پدید آورده اند.
·چینه شناسی
در منطقه مورد بررسی، سازندهای کهن تر از ائوسن دیده نمی شود.
§ ائوسن
الف) ائوسن میانی: ائوسن میانی در منطقه با توف های سبز رنگ که گاهی متمایل به آبی است مشخص می شود، این توف ها ستبرایی نزدیک به چند متر دارند، در میان توف ها ایگینمبریت های قرمز رنگ با ترکیب داسیتی و گدازه های داسیتی قرمز رنگ دیده میشود به همین سان به گونه ای میان لایه ای چند لایه آهکی ناپیوسته و عدسی شکل سیاه و کرم رنگ در میان توف ها دیده میشود- این واحد در بردارنده فسیل استراکود و بقایایی از نومولیت است که در اثر تبلور دوباره ساختمان داخلی آنها از میان رفته است و از این رو سن آنها به درستی قابل تشخیص نیست. توف های سبز در افق های بالاتر نخست به توف های جوش خورده سبز تا خاکستری و سپس به توف های ریولیتی کرم رنگ تبدیل می شوند. با توجه به رخساره توف ها (هیالوکلاستیک) و وجود لایه های آهکی محیط پیدایش توف های از دیدگاه رخساره سنگی می توان این سری را با واحدهای E5 – E4 – E3 در منطقه قم –آران مقایسه کرد که امامی در سال 1981 برای منطقه یاد شده معرفی کرده است.
ائوسن میانی در منطقه به 5 واحد سنگی تفکیک شده است که عبارتند از:
واحدی است که دربرگیرنده ائوسن میانی به گونه ای عام و فراگیر، این نام گذاری در آن بخش هایی از ائوسن میانی انجام شده است که امکان تفکیک واحد وجود نداشته است در برخی بخش های ائوسن میانی دربرگیرنده واحد گدازه ای و ایگنیمبریت های قرمز رنگ است. در این نقاط ماگمای داسیتی توف های سبز را به سان سیل و دایک بریده و یا در پیکر روانه های آتش فشانی بر روی لایه های توف جریان یافته است، چندین افق از این گدازه ها و سنگهای ایگنیمبریتی در منطقه دیده می شوند که میان آنها لایه های توفی نیز به چشم می خورد در این میان دایکها و سیلتها تنها و تنها در توف ها جایگزین شده اند و ائوسن بالایی را نمی برند. توفهای ائوسن میانی از دیدگاه ترکیب با سنگهای یاد شده همسانی دارند و گمان می رود تناوبی از تکاپوهای گدازه ای و انفجاری در روند زمانی ائوسن میانی انجام گرفته باشد و ماگما با ترکیب داسیتی حوضه رسوبی ائوسن میانی را تغذیه کرده باشد دایکها و سیلتهای یاد شده در واقع نماینده سنگهای نیمه آتشفشانی (Subvolcanic) ائوسن میانی اند. قرون به آن ترکیب شیمیایی توف ها (داسیتی) و هم ارز ترکیب سنگهای ماگمایی یاد شده است و نشان از آن دارد که خاستگاهی یگانه دارنده قائده این واحد مشخص نیست. در روی این واحد ایگینمبریت و گدازه تیره رنگ جای میگیرد. سنگهای این واحد دربرگیرنده توف های سبز است که بخش بزرگی از سنگهای این واحد را پدید می آورد، ایگینمبریت و گدازه داسیتی قرمز رنگاند.
واحدی دربرگیرنده لایه های توفی رنگ با ترکیب ریولیتی است این توف ها در بالای توف های سبز و زیر واحد جای میگیرد. از این رو توف های یاد شده بخشهای بالایی ائوسن میانی را پدید می آورند. البته گسترش سطحی این توف ها در همه جا یکسان نیست و در جاهایی توف های سبز به گونه ای مستقیم در زیر واحد جای میگیرند. این توف ها گاه دچار پدیده کائولینی شدن شده اند. از دیدگاه پتروگرافی کرم رنگ و دانه ریز هستند و تا اندازه ای دچار دگرسانی کائولینی شده اند. بافت نخستین سنگ ولکانو کلاستیک است که اجزای شیشه پس از پیدایش متبلور شده اند، قطعات بلورین در آنها دیده نمی شود.
این واحد دربرگیرنده یک لایه بازالت سیاه رنگ است. گسترش سطحی این لایه بسیار اندک و کم گستره است و در میان توف های کرم رنگ جای گرفته است.
شامل لایه های آهکی ناپیوسته عدسی شکل به رنگ کرم و سیاه است. این واحد در بین توف های کرم رنگ مشاهده میگردد. در یکی از پلاکهای تهیه شده از این واحد یک قطعه مشکوک به فسیل نومولیت که ساختمان داخلی آن از بین رفته بود و یک استراکود مشاهده گردیده است.
این واحد شامل گدازه های داسیتی قرمز رنگ و ایگنیمبریت های داسیتی قرمز رنگ است. رنگ این واحد قرمز روشن است و در بین توف های سبز به صورت افق هایی دیده میشود. همچنین به صورت دایک و سیلهایی نیز دیده میشود که تغذیه کننده این افق های گدازه ای ایگنیمبریتی بوده است.
ب) مجموعه ائوسن بالایی
مجموعه سنگهای ائوسن بالایی با رنگ تیره شان به آسانی از سری سبز ائوسن میانی قابل تشخیص است این مجموعه که به گونه ای همشیب بر روی سری سبز ائوسن میانی جای می گیرد، دربرگیرندة گدازه های آندزیتی و لاتیتی با بافتی بیشتر پورفیریک و گاهی مگاپورفیریک است که در بخشهایی به گونه ای متناوب با لاپیلی توف قرار می گیرند. به طور تقریب در همه افتها ، پهنه ها و لایه های ایگنیمبریتی را می توان دید. گدازه و گنبدهای ریولیتی گسترشی کمتر دارند. برخلاف سری سبز میانی که نشان از ولکانیسم زیردریایی دارد مجموعه ائوسن بالایی نشان دهنده ولکانیسم قاره ای تا دریایی کم ژرفا (ساحلی) است.
ائوسن بالایی در منطقه به 3 بخش تقسیم میشود: 1- بخش پایینی 2- بخش میانی 3- بخش بالایی.
1- بخش پایینی ائوسن بالایی: دربرگیرنده تناوبی از لایه های گدازه ای و ایگنیمبریت با توف و لاپیلی توف است، این بخش در حقیقت نمایاگر مرحله گذر از فوران انفجاری و محیط دریایی به مرحلة فوران آرام گدازه ای و محیط قاره ای تا ساحلی است که در آن لایه های گدازه ای و ایگنیمبریت افقهای پایینی آن دارای ترکیب به گونه ای کلی اسیدی است. گاهی سنگهایی با ترکیب میانه نیز در میان آنها دیده میشود. این بخش به 6 واحد تفکیک شده است که از پایین به بالا چنین اند:
گزارش مربوط به زمین شناسی منطقه کهک
جغرافیا و ریخت شناسی
کهک در جنوب شهرستان قم، بین طولهای شرق َ30 :ْ50 و َ00 :ْ51 و عرضهای شمالی َ00 :ْ34 و َ30 :ْ34 قرار دارد.
مرتفعترین نقطه آن قله کوه ولیجا با بلندای 3330 متر است و پستترین نقطه در بستر رودخانه قمرود (جنوب روستای خلج آباد) با ارتفاع 1110 متر (از سطح دریا) قرار دارد.
آب و هوا در بخشهای هموار و پست شمالی نیمه بیابانی است.
جاده اصلی قم- اصفهان از غرب منطقه میگذرد که از آن میتوان برای دسترسی به بخشهای غربی و جنوبی منطقه استفاده نمود، هم چنین راههای اصلی قم- نیزار، قم- کهک (از جاده کاشان منشعب میشود) و کهک- وشنوه دستیابی به بخشهای مرکزی و شرقی منطقه را امکانپذیر میسازد.
چینه شناسی
کهک بهش کوچکی از پهنه ایران مرکزی است و در زیر پهنه آتشفشانی ارومیه- دختر قرار دارد، واحدهای سنگی منطقه شامل ردیفی از سنگهای پرمین تاترشیری است. واحدهای سنگی منطقه از قدیم به جدید به شرح زیر است:
1- پرمین
کهنترین سنگهای منطقه متعلق به پرمین است که تنها در گوشه جنوب غربی گسترش محدود دارد و همبری آن با سنگهای جوانتر به صورت گسله است. این واحد شامل سنگ آهک دو لومیتی و سنگهای بلورین ضخیم لایه تا تودهای به رنگ خاکستری است و بسیار کم فسیل است. این واحد را میتوان معادل سازند جمال دانست.
2- تریاس
در جنوب روستای نینه بر روی سنگهای کربناته پرمین، برونزدی از دولومیتهای بلورین دیده میشود که به صورت ضخیم لایه و با رنگ خاکستری روشن مشخص میباشد. همبری این واحد با سنگهای جوانتر اساساً گسله است. این واحد بسیار کم فسیل است و فقط بر اساس موقعیت چیزایی و رخساره سنگی میتوان آنرا همانند بخشی از سازند شتری مربوط به زمان تریاس دانست.
3- ژوراسیک
این واحد شامل شیلهای ماسهای و یا سیلتی همراه با میان لایه های ماسه سنگی به رنگ سبز تیره یا خاکستری تیره است در جنوب روستای نینه مرز پایینی واحد شیلی با دولومیتهای تریاس گسله است تا آنجا که در این محل حتی رسوبات قاعدهایی ژوراسیک برونزد ندارد. مرز بالایی آن با یک نا پیوستگی زاویهدار در زیر ته نشستهای کرتاسه قرار دارد، بطور تقریبی این واحد 1500 تا 2000 متر ضخامت دارد از نظر موقعیت چینهای و رخساره سنگی این واحد را میتوان هم ارز سازند شمشک دانست.
4- کرتاسه
واحد KC
این واحد با رنگ قرمز شامل تناوبی از کنگلومرا، ماسه سنگهای درشت دانه و ماسه سنگهای کوارتزیتی است، که در جنوب غربی منطقه (شمال روستای نینه) برونزد دارد. ناپیوستگی زاویهدار بر روی ته نشستهای ژوراسیک میانی قرار میگیرد.
واحد K1
واحد کربناته کرتاسه در جنوب غربی منطقه بصورت هم شیب بر روی کنگلومرای قاعدهایی کرتاسه قرار میگیرد، در شرق روستای روانج بصورت گسله و یا همراه با کنگلومرای قاعدهایی بر روی واحد شیلی ژوراسیک دیده میشود این واحد ابتدا با لایههایی از سنگ آهک مارنی اوربیتولیندار، به رنگ کرم با لایهبندی نازک تا میانه آغاز و به طرف بالا بتدریج به لایههایی از سنگ آهک و سنگ آهک دولومیتی اوربیتولین دار با رنگ خاکستری تیره بصورت ضخیم لایه تا تودهایی تبدیل میشود.
5- ائوسن
در اواخر کرتاسه و آغاز ترشیری جنبشهای زمین ساختی جدید سبب چینخوردگی، بالاآمدگی و تشکیل برجستگیهای تازه میگردد، فرسایش شدید پیامد این حرکات منجر به تشکیل ته نشستهای آواری قاعده ترشیری شده که بصورت دگرشیب بر روی برونزدهای کهنتر قرار دارند. کهنترین رسوبهای ترشیری در منطقه متعلق به ائوسن آغازی است وهیچگونه اثری از ته نشستهای پالئوسن وجود ندارد طی زمان ائوسن ردیفی از ته نشستها با خاستگاه رسوبی و آتشفشانی بجا گذاشته میشود که ضخامت آنها به بیش از 4000 متر میرسد بطور کلی توالی واحدهای سنگی ائوسن شامل سه مجموعه با ویژگیهای قارهای- کرانه ای است که توسط دو مجموعه سبز رنگ متعلق به رخساره کاملاً دریایی از یکدیگر جدا شدهاند.
6- اولیگوسن
در اواخر ائوسن و اوایل اولیگوسن جنبشهای زمین ساختی سبب چین خوردگی و خروج از آب و پدیدار شدن یک محیط قارهایی (وبطور محلی کولایی) میگردد، سپس فرسایش شدید ارتفاعات سبب تشکیل ته نشستهای آواری سازند قرمز زیرین شده است.
7- اولیگوسن- میوسن
در زمان اولیگوسن پایانی دریا برای آخرین بار پیشروی کرده و بخش وسیعی از منطقه را میپوشاند. این دریا کم عمق بوده و ته نشستهای آن را آهک و مارن تشکیل میداده است که تحت نام سازند قم مورد مطالعه قرار گرفته است.
8- میوسن
واحد MV1
این واحد از سنگهای آتشفشانی با ترکیب میانه تا بازیک تشکیل شده است که بصورت عدسی در بخشهای میانی- بالایی سازند قم برونزد دارد در شمال شرقی روستای صرم با یک برش آتشفشانی قرمز رنگ آغاز شده و سپس بر روی آن گدازههای آندزیت- بازالتی با رنگ خاکستری تیره قرار میگیرد، بر اساس مطالعه فسیلهای موجود در لایههای آهکی بالای افق آتشفشانی زمان اوایل آغازی به این فعالیت ماگمایی نسبت داده شده است. واحد MV1 در منطقه یاد شده نزدیک به 300 متر ضخامت دارد.
واحد M tv
شامل تناوبی از سنگهای آذر آواری با میان لایههایی از گدازههای حدواسط تا بازیک است که بصورت هم شیب بر روی لایههای آهکی سازند قم قرار دارد (فعالیت آتشفشانی پس از میوسن آغازی). در شمال روستای راونج واحد Mtv بصورت هم شیب توسط رسوبهای آواری سازند قرمز بالایی پوشیده میشود. ضخامت واحد Mtv حدود 1000 متر است.
مشخصات فروشنده
نام و نام خانوادگی : علیرضا خشاوه پور
شماره تماس : 09357717947 - 05137573265
ایمیل :info@cero.ir
سایت :cero.ir