بررسی طاوس آبی هندی - پژوهش بررسی طاوس آبی هندی در 38 صفحه ورد قابل ویرایش
پژوهش بررسی طاوس آبی هندی در 38 صفحه ورد قابل ویرایش
طاووس آبی هندی
طاووس من با یک نر مشکلی درشت اندام با 3 مرغ آبی هندی، یک جوجه نر سفید و یک مرغ در سال 1963، طاووس بدلیل افسانهای بودن و تقدس بیش از اندازهای که در آداب و سنن هندی داشت، به عنوان« پرنده ملی هند» اعلام شد. (آیا این مسئله، طاووس را متمایزترین نژاد پرندگان میکند؟ طاووس ماده چطور؟). توانایی طاووس ماده، در تخمگذاری، 3 تا 12 تخم است، با این وجود 4 تا 6 تخم، متوسط تخمگذاری است. معمولاً، طاووس ماده دو روز روی تخمها به طور جداگانه می خوابد. تخمهای طاووس پس از 28 روز شکسته میشود و جوجه سر از آن بیرون میآورد. جوجهها به عنوان Peachicks (جوجه طاووس) نامگذاری میشود. جهت اطلاعات بیشتر راجع به
Raising Chicks, Peachicks را ببینید. جهت آگاهی راجع به ایدههایی در مورد سازگاری اقلیمی طاووسهای نر و ماده به بخش Acclimating Guineos مراجعه کنید.
جهت پرورش طاووسیان شما باید حداقل 400 فوت مربع (37 مترمربع) فضا داشته باشید. مرغهای بزرگتر، بهترند. سقف حداقل باید 2/61 فوت ارتفاع داشته باشد با نشستگاهی، حداقل 40 اینچ زیرزمین. طاووس تا سه سالگی پرهای بلندشان را گسترده نمیکنند و سپس سال به سال پرهایشان میریزد. در نیویورک آنها در اواخر جولای یا اوایل آگوست به پرریزی میکنند و تا سپتامبر آنرا به پایان میرسانند. این پرها دم واقعی طاووس نیستند خود این دسته دم، شامل 150-100 پوشش دم است که با 20 Rectric (شاهپر) ساپورت میشوند.
بدن طاووسیان
طاووسیان کم سن و جوان، دارای جثههای یکسان نیستند. اگر شما گروهی از طاووسیان هم سن داشته باشید، پس از چند ماه، معمولاً نرها دارای پاهای بلندتری خواهند بود. نکته دیگر، رنگ تازه از تخم بیرون آمدگان است. این رنگ از همان اول، مشخص و نمایان است در زیر، چند تصویر از پرهای اولیه طاووسیان نر و ماده آمده است.
دستهبندی علمی طاووسیان.
شاخه: Chorlata
زیرشاخه: مهرهداران.
دسته: پرندگان
گونه: Galliforms
خانواده: Phasianina (قرقاولیان)
زیرخانواده: Phasianinae (قرقاول)
سرده: Pavo (طاووس رنگینکمانی)
گونههای: Pavo Cristatus (آبیها) و Pavo Muticus (سبزها)
زیرمجموعهها برای p. m. spicifer, p.m. muticus: p.muticus و p.m. imperator
سرده دیگری برای طاووسیان کنگو وجود دارد (Afropavo). گونه تک شناخته شده، Afropavo Congenisis میباشد. در حال حاضر، اطلاعات کمی راجع به طاووسیان کنگویی در دسترس و شناخته شده است که اولین بار در سال 1936 به ثبت رسید.
نژاد طاووسیان، متعلق به هند، برمه، جاوا، سیلون، شبهجزیره مالایا، و کنگو میباشد. طاووسیان از خانواده قرقاول است. تفاوت عمده میان طاووس و قرقاول، در بال و پرهاست. طاووسیان، پرندگان بسیار پرتوان و پرطاقتی هستند و با مراقبت کافی، بین چهل تا پنجاه سال عمر میکنند. واژه "Peafowl" (طاووسیان) برمیگردد به نام این گونه پرنده. نر آن، "Peacock" و ماده آن، "Peahen" نام دارد. نوزادان زیر یکسال، "Peachicks" نام دارند.
طاووسیان در رنگهای بسیار گوناگونی، شامل آبی، سبز، سفید، قهوهای روشن، و بنفش هستند. این رنگها و بسیاری از رنگهیای دیگر که ذکر نشدند زائیده فکری بشر در تمام جهان است. طاووس هندی آبی و طاووس سبز، متداولترین رنگهای طاووسیان یافته شده در جهان هستند. طاووسیان هندی آبی تاکنون متداولترین طاووس در به دام افتادن هستند و همان دسته از طاووسیهانی هستند که مردم با بازدید از باغوحشها و پارکها، با آنها آشنا هستند.
جفتگیری
معمولاً طاووسیان در سن 2 سالگی، جفتگیری میکنند. گاهی طاووسهای ماده یکساله هم روی تخمهای بارور میخوابند. آنها در اواخر تابستان، پس از رسیدن به سن یکسالگی تخمگذاری میکنند. بهترین شانس برای یک مرغ یکساله، جهت تخمگذاری کردن زمانی است که در همان مرغدانی که طاووس بالغ نر است، باشد. یک طاووس نر بالغ، طاووس نری است که حداقل 3 ساله است. یک طاووس نر، تا زمانی که 3 ساله نشود، کاملاً بالغ نشده است. دنباله دم، دراز خواهد شد و طی 2 تا 3 سال، پرتر میشود. پس از اینکه طاووس پنج یا شش ساله میشود، طول دم ثابت میماند و تا زمانیکه پرنده سالم باشد کیفیت آن همچنان تا آخر عمر ثابت باقی میماند. دنباله دم در چرخه جفتگیری طاووس نر بسیاری مهم است. طاووس نر، در اواخر تابستان خواهد ریخت و این، زمانی است که فصل جفتگیری خواهد رسید. یک طاووس نر 2 ساله که دارای یک دم 1 تا 2 فوتی است در این سن، برای جفتگیری مناسبتر از یک طاووس نر 2 ساله که هیچ دنباله دمی ندارد، میباشد. یک طاووس نر بالغ، در شرایط اولیه، میتواند با پنج طاووس ماده جفتگیری کند. زایایی و لقاحپذیری برای هر طاووس نر، باید دقیقتاً سنجیده شود تا مشخص شود که هر طاووس نر با چند طاووس ماده میتواند جفتگیری موفقیتآمیز داشته باشد. هنگام انتخاب طاووسیان به منظور جفتگیری باید طاووسهای نر و ماده بینسبیت با هم (از یک خانواده نباشند)، انتخاب شوند. جفتگیری نسبی میتواند منجر به مشکلاتی برای تخمها و جوجهها شود. مهم نیست که طاووس با چه سنی جهت جفتگیری، انتخاب یا خریداری میشود، مهم این است که پرندهها سالم باشند. یک پرنده سالم، دارای پرهای با کیفیت، پاها و سرپنجههای مستقیم و چشمان شفاف و پر فعالیت است. طاووسهای ماده، در آوریل، مورد لحاق قرار میگیرند و در هر روز یک تخم میگذارد تا اینکه یکدسته هفت تا ده تخمی بدست میآید. تخمها، قهوهای روشن هستند و از لحاظ اندازه، مانند تخمهای بوقلمون است. اگر تخمها جهت جوجهکشی از آشیانه جمعآوری شوند، یک طاووس ماده قادر است روی 30 تخم هم بخوابد. طاووسهای مادهای که آزادانه در زمین کشاورزی و اطراف مزارع، آزادانه پرسه میزنند، آشیانههای خود را در غلفهای بلند، اطراف درختچهها و پای بوتهها پنهان میکنند. آشیانه، حفرهای است که روی زمین گسترده میشود و با علف مشخص و سجاف میشود. آشیانهها در چنین مکانهایی، در بسیاری از مواقع توسط صاریخ (اپاسم)، راکونها، و راسوها از بین میرود که این حیوانات تخمها را میخورند. طاووسهای مادهای که در این آشیانهها مینشینند، نسبت به حمله کایوتها، روباهها، و سگهای ولگرد که طاووسهای ماده را میکشند، حساس هستند. طاووسهای مادهای که در مرغدانیهای گروهی نگهداری میشوند، جهت جای آشیانه، از لاستیکها و تایرهای قدیمی، جعبههای چوبی، و بشکههای خالی استفاده میکنند. این بخشها باید با علوفه خشک یا کاه پر شوند تا آشیانه را مهیا سازند.
جوجهکشی
روشهای متعددی در جوجهکشی تخمهای طاووسیان وجود دارد. اولین روش، جوجهکشی مصنوعی است. ما تخمها را در دمای 100-99 درجه فارنهایت و در پیازههای مرطوبی با دمای 85-83 درجه فارنهایت جوجهآوری میکنیم. تخمها بعد از 27 تا 30 روز، شکسته میشوند و جوجهها سر از تخم بیرون میآورند. تخمها باید پس از 10 رزو قرارگیری در مرحله جوجهکشی مصنوعی، جوجهةا باید از لحاظ بارور بودن، بررسی شوند. اگر یک تخم بارور نباشد، باید از بخش جوجهکشی خارج شود تا هیچ مزاحمتی برای دیگر تخمهای موجود در دستگاه جوجهکشی ایجاد نکند و باعث خراب شدن آنها نشود. تخمها باید تا آنجا که ممکن است، پس از تخمگذاری شدن، وارد بخش جوجهکشی شوند و هیچ تخمی نباید بیش از 10 روز قبل از شروع جوجهکشی، نگهداری شود. همچنین این قاعده در روشهای متناوب جوجهکشی که در بخش بعد به آن خواهیم پرداخت هم، بکار میرود.
جوجهکشی طبیعی تخمهای طاووس، به راههای گوناگونی میتواند صورت گیرد. اولین روش، این است که به طاووس ماده اجازه دهیم که خود روی تخمهایش بخوابد و خود باعث تبدیل تخمهایش به جوجه شود. معمولاً طاووسهای ماده عمل جوجهکشی را به خوبی انجام میدهند اما این روش، تعداد تخمهایی که یک طاووس ماده میتواند در سال تولید کند را محدود میسازد. هنگامی که مادهای روی یک دسته تخم میخوابد، در آن فصل، هیچ تخم دیگری نخواهد گذاشت.
طاووسیان
برگفته از wikipedia ، دانشنامة آزادی که هرکسی میتواند از آن استفاده کند. "peafowl" (طاووسیان) سه گونه از پرندگان از سردة Pare (نوعی طاووس رنگین کمانی) و Afropare (طاووس آفریقایی) از خانوادة ترقاولیان، و Phasianidea میباشد. این پرندگان به دلیل دم گرانقیمت و خوب که نتیجه آن، انتخاب خوب جفت است و بخشی از جفتگیری است، معروف هستند. طاووس نر، peacock و طاووس ماده peahen نام دارد اگرچه در کاربرد انگلیسی عمومی، "peacock" جهت دلالت بر همة طاووس ها گونه های آن عبارتند از:
طاووس هندی: Pavo cristatas (طاووس کاکل دار)
طاووس سبز: Pavo muticus (طاووس بی نوک)
طاووس کنگویی: Afropavo congolensis (طاووس رنگین کمانی آفریقایی)
فهرست:
یادآوری
بال و پر
جفتگیری
طبقه بندی
پیوست های اضافی و مرجع ها
یادآوری
طاووسان آسیایی متعلق به سردة طاووس هستند که شامل خانوادة طاووسیان هندی، طاووسیان کاکلی، و پرندة شناخته شده با نام «دراگون» یا طاووس سبز بی نوک میباشد. برخی زیست شناسان معتقدند که حداقل پنج گونه مشخص و بی آزار طاووسیان سبز وجود دارد در حالیکه برخی دیگر آنها را تنها به یک گونه با سه زیر مجموعه تقسیم میکنند.
طاووس دراگون Arakan ، دارای اصالت شمال غربی میان مار، و جنوب تبت است. طاووس دراگون امپراتور Siamese دارای اصالت جنوب شرقی میان مار و تایلند است. طاووس دراگون Annametic در جنگل های سبز کامبوج، ویتنام، لاس و جنوب چین تایپه زندگی میکند. طاووس سبز جاوایی، تنها مختص جزیرة جاوا و اصالت همان منطقه است. طاووس منحصر به فرد مالایا، با نام طاووس بی نوک توسط طبیعت شناسان معرفی شد. تایپة شمالی، جایگاه اصلی مسحور کننده ترین نوع طاووس سبز میباشد. دراگون تایپه، «طاووس تایپه ای» متمایزترین نوع است.
طاووسیان طبیعتاً، در صرف بخش های مختلف گیاهی، گلبرگ ها، و در صورت امکان دانه های رشد یافته پراشتهاست اما حشرات و دیگر بندپایان، در رژیم غذایی ترجیح داده میشوند. مواد گیاهی، طاووس را مجهز به بافت موردنیاز جهت هضم استخوان های ریز و بخش های سفت خزندگان میکنند به استثنای برخی از قرقاولان مثل Ring- Neck، طاووسیان مجبور به شکار هستند. این بدان معناست که پروتئین برای این حیوان، یک الزام واقعی برای سلامت بودن و تولید مثل کردن میباشد. طاووس آسیایی مانند طاووس هندی و خصوصاً طاووسیان سبز یا دراگون، دارای وضعیتهای مشابه «فاختة دونده»، «پرندة اسرارآمیز» و Seriama می باشند. همة این پرندگان، حیوانات کوچک یا بندپایان روی زمین را از آبهای جاری و دائماً در علفهای بلند شکار میکنند. مارهای کوچک و دیگر خزندگان، رژیم مورد ترجیح طاووسیان وحشی می باشند.
مانند «پرندة اسرارآمیز» طاووسیان سبز، با تحریک آنها، آنها را دنبال کرده و آنها را خسته میکنند. طاووسیان با ضربه زدن به طعمه با پاها و بال های بلند، طعمه را تحت استیلای خود درمی آورند.
طاووسیان، در جنگل های استوایی ساوانا سکونت دارند که در آنجا آنها در دسته های کوچک، به شکار حیوانات می روند. با وجودی که اغلب بیان میشود که طاووسیان، طبیعتاً چند جفتگیره هستند، تشخیص طاووس های سبز کم سن و بالغ نیافته از مادرشان هم غیرممکن است. برخی شواهد وجود دارد که نشان میدهد طاووسیان سبز میتوانند آن چنان زندگی گروهی و اجتماعی پیچیده ای داشته باشند که میتواند شامل سازگاری یک یا دو طاووس یک یا دو سالة بالغ نیافته با بالغ نیافته های 3 تا 4 ساله باشد. طاووسیان سبز و طاووسیان طاووسیان آسیایی با نرهایی که در دفاع از آشیانه به آنها کمک می کنند، در پرورش و تخم گذاری جوجه نیز به آنها کمک می کنند، تک جفتگیری میکنند. جوجه های یکساله ای که مادرانشان آنها را ترک کرده اند، به طور کلی، برای خوراک کردن و استراحت، به پدرشان می پیوندند. گاهی جوجه ها جهت پرواز به یک درخت من به عنوان یک لایه، پشت والدینشان حمل میشوند. آنچه راجع به سردة خانوادة طاووسیان شناخته شده، پرواز پیچیده ای را نشان میدهد. Argusسdhآسیایآ
بزرگ دارای بزرگترین سطح مقطع بال میان تمام پرندگان است و از آن در آهسته حرکت کردن استفاده میکنند. هر شکل متمایز طاووسیان سبز دارای شکل بال مخصوص به خود و ویژگی های پروازی مخصوص خود است.
مشخصات فروشنده
نام و نام خانوادگی : مجتبی خادم پیر
شماره تماس : 09151803449 - 05137530742
ایمیل :info@payfile.org
سایت :payfile.org