تحقیق آماده در مورد حقوق رفاقت و معاشرت

 عنوان : حقوق رفاقت و معاشرت 

 فرمت : word - doc - ورد 2003 ( قابل ویرایش و اجرا در کلیه آفیس ها ) 

 تعداد صفحات : 10 صفحه - صفحه آرایی شده آماده چاپ ، صحافی و ارائه 

 فونت های استفاده شده : b titr و  b trafic (دانلود فونت های مورد نیاز) 

 پشتیبانی  :   09393453403 - 24 ساعته پاسخگو شما عزیزان هستیم - محمدی 

فهرست :

چکیده 3
حقوق معاشرت از دیدگاه امیرالمؤمنین علیه السلام 3
حقوق معاشرت از دیدگاه امام صادق علیه السلام 4
پی نوشت ها 8
منبع 10

چکیده :

انسان، هنگامی که با معاشری صالح و دوستی پاک نهاد و رفیقی نیک سیرت و مصاحبی شایسته رفاقت و دوستی برقرار کرد، آن دو از نظر اسلام حقوقی بر یکدیگر پیدا می کنند که ادای آن حقوق گاهی لازم و زمانی واجب و وقتی هم مستحب است، مگر این که با اختیار خود، عهده یکدیگر را از اداء حقوق آزاد نمایند. اسلام، در زمینه حقوق دوستی و معاشرت حقایقی را ارائه داده است که انسان از وسعت قوانین این مکتب و برنامه های فراگیرش نسبت به همه امور، به ویژه باب معاشرت شگفت زده می شود. مسلماً تفصیل و توضیح هر حق و بیان تمام آثار، مقتضی این مختصر نیست، به ناچار به بخشی از این حقوق اشاره می شود.

پی نوشت ها :

[1] عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الصَّیْرَفِیِّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُمَرَ الْجِعَابِیِّ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرٍ الْعَلَوِىِّ، عَنْ أَبِیهِ عَنْ آبَائِهِ، عَنْ عَلِیٍّ علیه السلام قَالَ: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه و آله: لِلْمُسْلِمِ عَلَى أَخِیهِ ثَلاثُونَ حَقّاً لا بَرَاءَةَ لَهُ مِنْهَا إِلّا بِالْأَدَاءِ أَوِ الْعَفْوِ یَغْفِرُ زَلَّتَهُ وَیَرْحَمُ عَبْرَتَهُ وَیَسْتُرُ عَوْرَتَهُ وَیُقِیلُ عَثْرَتَهُ وَیَقْبَلُ مَعْذِرَتَهُ وَیَرُدُّ غِیبَتَهُ وَیُدِیمُ نَصِیحَتَهُ وَیَحْفَظُ خُلَّتَهُ وَیَرْعَى ذِمَّتَهُ وَیَعُودُ مَرْضَتَهُ وَیَشْهَدُ مَیِّتَهُ وَیُجِیبُ دَعْوَتَهُ وَیَقْبَلُ هَدِیَّتَهُ وَیُکَافِئُ صِلَتَهُ وَیَشْکُرُ نِعْمَتَهُ وَیُحْسِنُ نُصْرَتَهُ وَیَحْفَظُ حَلِیلَتَهُ وَیَقْضِى حَاجَتَهُ وَیَشْفَعُ مَسْأَلَتَهُ وَیُسَمِّتُ عَطْسَتَهُ وَیُرْشِدُ ضَالَّتَهُ وَیَرُدُّ سَلامَهُ وَیُطِیبُ کَلامَهُ وَیَبَرُّ إِنْعَامَهُ وَیُصَدِّقُ إِقْسَامَهُ وَیُوَالِى وَلِیَّهُ وَلا یُعَادِیهِ وَیَنْصُرُهُ ظَالِماً وَمَظْلُوماً فَأَمَّا نُصْرَتُهُ ظَالِماً فَیَرُدُّهُ عَنْ ظُلْمِهِ وَأَمَّا نُصْرَتُهُ مَظْلُوماً فَیُعِینُهُ عَلَى أَخْذِ حَقِّهِ وَلا یُسْلِمُهُ وَلا یَخْذُلُهُ وَیُحِبُّ لَهُ مِنَ الْخَیْرِ مَا یُحِبُّ لِنَفْسِهِ وَیَکْرَهُ لَهُ مِنَ الشَّرِّ مَا یَکْرَهُ لِنَفْسِهِ، ثُمَّ قَالَ علیه السلام: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله علیه و آله یَقُولُ: إِنَّ أَحَدَکُمْ لَیَدَعُ مِنْ حُقُوقِ أَخِیهِ شَیْئاً فَیُطَالِبُهُ بِهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَیَقْضِى لَهُ وَعَلَیْهِ». کنز الفوائد: 1/ 306؛ وسائل الشیعة، 12/ 212، باب 122، حدیث 16114؛ بحار الأنوار: 71/ 236، باب 15، حدیث 36.

[2] الکافى: 2/ 166، باب أخوة المؤمنین، حدیث 5؛ وسائل الشیعة: 12/ 204، باب 122، حدیث 16094؛ بحار الأنوار: 71/ 270، باب 16، حدیث 9.

[3] عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَى، عَنِ ابْنِ عِیسَى، عَنْ عَلِىِّ بْنِ الْحَکَمِ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُکَیْرٍ الْهَجَرِىِّ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ خُنَیْسٍ، عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام، قَالَ: قُلْتُ لَهُ مَا حَقُّ الْمُسْلِمِ عَلَى الْمُسْلِمِ؟ قَالَ: «لَهُ سَبْعُ حُقُوقٍ وَاجِبَاتٍ مَا مِنْهُنَّ حَقٌّ إِلّا وَهُوَ عَلَیْهِ وَاجِبٌ إِنْ ضَیَّعَ مِنْهَا شَیْئاً خَرَجَ مِنْ وَلایَةِ اللَّهِ وَطَاعَتِهِ وَلَمْ یَکُنْ للَّهِ فِیهِ مِنْ نَصِیبٍ، قُلْتُ: لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ وَمَا هِىَ؟ قَالَ: یَا مُعَلَّى إِنِّى عَلَیْکَ شَفِیقٌ أَخَافُ أَنْ تُضَیِّعَ وَلا تَحْفَظَ وَتَعْلَمَ وَلا تَعْمَلَ، قَالَ: قُلْتُ لَهُ: لا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ، قَالَ: أَیْسَرُ حَقٍّ مِنْهَا أَنْ تُحِبَّ لَهُ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِکَ وَتَکْرَهَ لَهُ مَا تَکْرَهُ لِنَفْسِکَ وَالْحَقُّ الثَّانِى أَنْ تَجْتَنِبَ سَخَطَهُ وَتَتَّبِعَ مَرْضَاتَهُ وَتُطِیعَ أَمْرَهُ وَالْحَقُّ الثَّالِثُ أَنْ تُعِینَهُ بِنَفْسِکَ وَمَالِکَ وَلِسَانِکَ وَیَدِکَ وَرِجْلِکَ وَالْحَقُّ الرَّابِعُ أَنْ تَکُونَ عَیْنَهُ وَدَلِیلَهُ وَمِرْآتَهُ وَالْحَقُّ الْخَامِسُ لا تَشْبَعُ وَیَجُوعُ وَلا تَرْوَى وَیَظْمَأُ وَلا تَلْبَسُ وَیَعْرَى وَالْحَقُّ السَّادِسُ أَنْ یَکُونَ لَکَ خَادِمٌ وَلَیْسَ لِأَخِیکَ خَادِمٌ فَوَاجِبٌ أَنْ تَبْعَثَ خَادِمَکَ فَیَغْسِلَ ثِیَابَهُ وَیَصْنَعَ طَعَامَهُ وَیُمَهِّدَ فِرَاشَهُ وَالْحَقُّ السَّابِعُ أَنْ تُبِرَّ قَسَمَهُ وَتُجِیبَ دَعْوَتَهُ وَتَعُودَ مَرِیضَهُ وَتَشْهَدَ جَنَازَتَهُ وَإِذَا عَلِمْتَ أَنَّ لَهُ حَاجَةً تُبَادِرُهُ إِلَى قَضَائِهَا وَلا تُلْجِئُهُ أَنْ یَسْأَلَکَهَا وَلَکِنْ تُبَادِرُهُ مُبَادَرَةً فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِکَ وَصَلْتَ وَلایَتَکَ بِوَلایَتِهِ وَوَلایَتَهُ بِوَلایَتک». الکافى: 2/ 169، باب حق المؤمن على أخیه، حدیث 2؛ وسائل الشیعة: 12/ 205، باب 122، حدیث 16097؛ بحار الأنوار: 71/ 238، باب 15، حدیث 40.

[4] عَنْ عَلِیٍّ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى، عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ عُمَرَ الْیَمَانِیِّ، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام، قَالَ: ... «فَمَا أَعْظَمَ حَقَّ الْمُسْلِمِ عَلَى أَخِیهِ الْمُسْلِمِ وَقَالَ: أَحِبَّ لِأَخِیکَ الْمُسْلِمِ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِکَ وَإِذَا احْتَجْتَ فَسَلْهُ وَإِنْ سَأَلَکَ فَأَعْطِهِ لا تَمَلَّهُ خَیْراً وَلا یَمَلُّهُ لَکَ کُنْ لَهُ ظَهْراً فَإِنَّهُ لَکَ ظَهْرٌ إِذَا غَابَ فَاحْفَظْهُ فِى غَیْبَتِهِ وَإِذَا شَهِدَ فَزُرْهُ وَأَجِلَّهُ وَأَکْرِمْهُ فَإِنَّهُ مِنْکَ وَأَنْتَ مِنْهُ فَإِنْ کَانَ عَلَیْکَ عَاتِباً فَلا تُفَارِقْهُ حَتَّى تَسُلَّ سَخِیمَتَهُ وَإِنْ أَصَابَهُ خَیْرٌ فَاحْمَدِ اللَّهَ وَإِنِ ابْتُلِىَ فَاعْضُدْهُ وَإِنْ تُمُحِّلَ لَهُ فَأَعِنْهُ وَإِذَا قَالَ الرَّجُلُ لأَخِیهِ أُفٍّ انْقَطَعَ مَا بَیْنَهُمَا مِنَ الْوَلایَةِ وَإِذَا قَالَ أَنْتَ عَدُوِّى کَفَرَ أَحَدُهُمَا فَإِذَا اتَّهَمَهُ انْمَاثَ الْإِیمَانُ فِى قَلْبِهِ کَمَا یَنْمَاثُ الْمِلْحُ فِى الْمَاءِ». الکافى: 2/ 170، باب حق المؤمن على أخیه، حدیث 5؛ وسائل الشیعة 12/ 206، باب 122، حدیث 16098؛ بحار الأنوار: 71/ 243، باب 15، حدیث 43.

[5] الکافى: 2/ 171، باب حق المؤمن على أخیه، حدیث 8؛ وسائل الشیعة 12/ 209، باب 122، حدیث 16106؛ بحار الأنوار: 71/ 248، باب 15، حدیث 46.

[6] الکافى: 2/ 173، باب حق المؤمن على أخیه، حدیث 12؛ وسائل الشیعة: 12/ 15، باب 5، حدیث 15519.

[7] الکافى 2/ 175، باب التراحم والتعاطف، حدیث 1؛ وسائل الشیعة: 12/ 22، باب 10، حدیث 15539؛ بحار الأنوار: 71/ 401، باب 28، حدیث 45.

[8] عَلِىُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ أَبِیهِ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى، عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ عُمَرَ الْیَمَانِىِّ، عَنْ جَابِرٍ، عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه و آله: حَدَّثَنِى جَبْرَئِیلُ علیه السلام: أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ أَهْبَطَ إِلَى الْأَرْضِ مَلَکاً فَأَقْبَلَ ذَلِکَ الْمَلَکُ یَمْشِى حَتَّى وَقَعَ إِلَى بَابٍ عَلَیْهِ رَجُلٌ یَسْتَأْذِنُ عَلَى رَبِّ الدَّارِ فَقَالَ لَهُ الْمَلَکُ مَا حَاجَتُکَ إِلَى رَبِّ هَذِهِ الدَّارِ، قَالَ: أَخٌ لِى مُسْلِمٌ زُرْتُهُ فِى اللَّهِ تَبَارَکَ وَتَعَالَى، قَالَ لَهُ الْمَلَکُ: مَا جَاءَ بِکَ إِلّا ذَاکَ فَقَالَ مَا جَاءَ بِى إِلّا ذَاکَ، فَقَالَ: إِنِّى رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکَ وَهُوَ یُقْرِئُکَ السَّلامَ وَیَقُولُ: وَجَبَتْ لَکَ الْجَنَّةُ وَقَالَ الْمَلَکُ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ یَقُولُ: أَیُّمَا مُسْلِمٍ زَارَ مُسْلِماً فَلَیْسَ إِیَّاهُ زَارَ إِیَّاىَ زَارَ وَثَوَابُهُ عَلَىَّ الْجَنَّةُ». الکافى: 2/ 176، باب زیارة الاخوان، حدیث 3؛ وسائل الشیعة: 14/ 583، باب 97، حدیث 19864.

[9] الکافى: 2/ 188، باب ادخال السرور على المؤمنین، حدیث 2؛ بحار الأنوار: 71/ 288، باب 20، حدیث 15.

[10] الکافى: 2/ 193، باب قضاء حاجة المؤمن، حدیث 4؛ وسائل الشیعة: 16/ 363، باب 26، حدیث 21769.

[11] الکافى: 2/ 194، باب قضاء حاجة المؤمن، حدیث 7؛ بحار الأنوار: 71/ 285، باب 20، حدیث 8.

منابع :

معاشرت، ص: 242 , انصاریان حسین

منابع از کتب معتبر علمی می باشد.

لینک دانلود را پس از پرداخت دریافت می کنید .

پرداخت توسط کلیه کارت های عضو شتاب امکان پذیر است .

مشخصات فروشنده

نام و نام خانوادگی : امید محمدی

شماره تماس : [phone]

ایمیل :[e-mail]

سایت :docfarsi.sellfile.ir

برای خرید و دانلود فایل و گزارش خرابی از لینک های روبرو اقدام کنید...